MENGKRITIK SISTEM: PENAJAAN PENDIDIKAN TINGGI

Dalam siri "Mengkritik Sistem," aku akan memberikan pandangan kritis terhadap beberapa sistem yang wujud dalam negara kita, dengan tujuan untuk menambah baik dan memperbaiki kelemahan yang ada. Episod pertama ini akan memberi fokus kepada sistem penajaan pendidikan tinggi di Malaysia, terutamanya penajaan selain daripada Perbadanan Tabung Pendidikan Tinggi Nasional (PTPTN). Aku tidak akan menyentuh semua aspek, tetapi akan mengulas beberapa perkara yang aku rasa amat penting dan relevan untuk diperhalusi. Ulasan ini ringkas dan fokus kepada masalah yang nyata.

Pertama, kita perlu meneliti isu kurangnya penajaan untuk bidang sains sosial. Apabila kita melihat kepada kebanyakan iklan penajaan, kita akan dapati bahawa bidang ini sering dipinggirkan berbanding bidang-bidang lain seperti kejuruteraan, perubatan, dan teknologi. Mengapa perkara ini berlaku? Mungkin ada tanggapan bahawa kos pengajian untuk bidang sains sosial tidak begitu tinggi jika dibandingkan dengan bidang lain, atau mungkin dianggap kurang penting. Ini adalah salah satu persepsi yang perlu diubah kerana setiap bidang ilmu, termasuk sains sosial, mempunyai peranannya yang tersendiri dalam pembangunan negara. Ahli sosiologi, antropologi, dan ahli ekonomi sosial adalah sama pentingnya dalam memahami dan menangani isu-isu masyarakat. Penajaan kepada pelajar sains sosial harus ditingkatkan untuk mengiktiraf kepentingan bidang ini dan memberi peluang yang adil kepada mereka.

Selain itu, terdapat juga kelayakan berkenaan kesihatan yang menyisihkan sesetengah individu daripada peluang tajaan. Ada beberapa penaja yang melarang pesakit kronik daripada mendapatkan tajaan atas alasan kesihatan. Ini menimbulkan persoalan, adakah pesakit kronik tidak layak untuk melanjutkan pelajaran? Realitinya, ramai pelajar dengan masalah kesihatan kronik masih mampu cemerlang dalam pengajian mereka. Setiap individu mempunyai keadaan kesihatan yang berbeza, dan sesetengahnya mungkin memerlukan sokongan tambahan, bukannya sekatan. Pihak penaja sepatutnya mengambil kira keadaan ini dan menyediakan program sokongan atau bimbingan untuk pelajar dengan masalah kesihatan kronik, bukannya terus menafikan hak mereka untuk melanjutkan pelajaran.

Satu lagi aspek yang sering diketengahkan dalam perjanjian penajaan adalah larangan bekerja. Pada satu sudut, ini mungkin difahami sebagai usaha untuk memastikan pelajar fokus kepada pengajian mereka. Namun, persoalannya, adakah wang tajaan yang diberikan mencukupi untuk menampung kos sara hidup pelajar? Realiti kehidupan pelajar hari ini menunjukkan bahawa banyak kos tambahan, seperti sewaan rumah, makanan, dan perbelanjaan lain, memerlukan sumber kewangan yang lebih besar. Walaupun ditaja, ada pelajar yang terpaksa mencari pekerjaan sambilan untuk menampung kos sewaan, terutamanya bagi mereka yang tidak mendapat tempat di kolej kediaman. Oleh itu, larangan bekerja ini wajar dirombak. Sebagai alternatif, pihak penaja boleh meletakkan syarat agar pelajar mendapatkan kelulusan terlebih dahulu sebelum bekerja, bagi memastikan ia tidak mengganggu prestasi akademik mereka.

Tidak kurang juga, terdapat penaja yang melarang pelajar daripada menerima tajaan lain. Walaupun dari segi prinsip, larangan ini mungkin bertujuan untuk mengelakkan pelajar "bertindan" tajaan, persoalan utama tetap sama—cukupkah wang tajaan yang diberikan? Ramai pelajar yang terpaksa memohon bantuan tambahan daripada sumber lain kerana dana tajaan sedia ada tidak mencukupi untuk menampung keperluan mereka. Oleh itu, daripada sekadar mengenakan larangan, pihak penaja perlu mempertimbangkan untuk menawarkan bantuan kewangan yang lebih fleksibel, seperti pinjaman boleh ubah bagi semester tertentu atau tajaan tambahan untuk pelajar yang menghadapi masalah kewangan kritikal.

Walaupun terdapat beberapa penajaan khusus untuk golongan B40, masih terdapat pelajar dari golongan ini yang tercicir kerana mereka tidak memenuhi syarat tertentu, seperti kelayakan akademik yang tinggi. Golongan M40 juga sering terpinggir kerana dianggap "tidak cukup miskin" untuk mendapat bantuan, sedangkan mereka juga mungkin menghadapi tekanan kewangan yang sama. Pihak penaja perlu merangka skim tajaan yang lebih inklusif, dengan memberi perhatian lebih kepada keperluan kewangan pelajar daripada semua latar belakang. Penilaian perlu dibuat berdasarkan kes individu, bukan sekadar berdasarkan angka pendapatan kasar. Adalah penting agar jumlah tanggungan isi rumah diambil kira juga.

Banyak penajaan dibuat tanpa mengambil kira realiti kehidupan pelajar, terutamanya dalam perbelanjaan harian mereka seperti pengangkutan, makanan, dan peralatan pembelajaran. Walaupun ada yang ditaja sepenuhnya, ramai lagi yang terpaksa berhadapan dengan kos hidup yang semakin meningkat. Pihak penaja perlu meningkatkan jumlah wang saku atau elaun bulanan yang diberikan kepada pelajar, agar ia lebih relevan dengan kos hidup semasa. Ini boleh dilakukan dengan melakukan kajian kos sara hidup pelajar secara berkala dan menyesuaikan jumlah tajaan dengan keperluan semasa.

Ramai pelajar turut menghadapi masalah dana tajaan yang lambat disalurkan. Ada yang terpaksa menunggu sehingga berbulan-bulan untuk menerima bantuan kewangan, menyebabkan mereka terpaksa meminjam wang daripada keluarga atau rakan untuk menampung kos hidup dan yuran pengajian sementara menunggu tajaan disalurkan. Pihak penaja harus memperbaiki sistem penyaluran dana agar lebih pantas dan konsisten. Pelajar tidak seharusnya menanggung beban tambahan akibat kelewatan yang berpunca daripada birokrasi. Mungkin perlu ada mekanisme kawalan yang memastikan dana disalurkan dalam tempoh masa yang ditetapkan, seperti dua minggu selepas pengesahan penerimaan tajaan.

Kesimpulannya, sistem penajaan pendidikan tinggi di Malaysia memerlukan penambahbaikan yang serius agar lebih inklusif dan adil kepada semua pelajar, tanpa mengira bidang pengajian atau keadaan peribadi mereka. Dengan reformasi sebegini, kita dapat memastikan bahawa sistem penajaan pendidikan lebih seimbang, menyokong pelajar daripada pelbagai latar belakang, dan memberi peluang kepada semua untuk mencapai kejayaan akademik.